back in strike, was de titel van een lied van Up with People, in de jaren tachtig, hetgeen ik mocht beleven in Leuven, eigenlijk kort na mijn studententijd. Ik ben nu wat ouder, ondgeveer 23 jaar ouder en toch heb ik dezelfde trilling onderhuids wat dit soort levensdrang betreft. Dus ik leef.
Vandaag de dag gaat het zwaar, met veel moeite, veel psychologie maar ook fysisch valt alles zwaar. Het hoort erbij, zeg maar. Gelukkig heb ik mijn naaste familie en vrienden en dat zijn er niet zo veel. Ik ben blij dat ze er zijn en ik wil hen op mijn beurt steunen en aanmoedigen, te weten ; mijn zus Kristel, mijn broer Hans, mijn schoonmoeder Bep, mijn vriending-barones Charlotte en Ab en Erica en voorlopig is dit alles.
Even een foto die de tijd juist zet, oh ja : Alexander mijn neefje met de viool en de Rubik s Cube en ambities voor Accordeon houdt mij ook bij het leven - foto van ons huis met zwembad:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment