Liszt en Chopin, concerteerden samen, in open lucht, in Nohant, op het landgoed van George Sand in Frankrijk.

Zowel Franz Liszt als Frederic Chopin werkten en leefden een aanzienlijke periode in Parijs, en deze klavierleeuwen kenden en apprecieerden elkaars werk. Aurore Dudevant, een franse schrijfster bekend onder het pseudoniem George Sand, had een buitengoed in Nohant, waar Chopin 's zomers verbleef en componeerde, afwisselend met de winters te Parijs. Liszt was regelmatig te gast op het buitenverblijf. Elk aan een vleugel zittend, improviseerden Chopin en Liszt op motieven uit opera's. Op een mooie juni-avond, kwam iemand op het idee om het klavier buiten op te stellen op het grasplein achter het kasteel, en daar te concerteren, in dialoog met de natuur. Chopin leefde een tijd met George Sand (Aurore Dudevant) op Majorca, maar dat was geen success. Een ongezond vochtig huis leverde Chopin een bronchitis op, en genoodzaakte hen te verhuizen. Chopin zou nooit recupereren van een longziekte en uiteindelijk bewijken op zijn 39ste aan tuberculose. In tegenstelling tot andere romantici zoals Robert Schumann en Franz Liszt stond Chopin afwijzend tegenover duidelijke literaire of biografische verwijzingen in zijn werk. Toch leefde Chopin in een tijd waarin nationalistische gevoelens hoogtij vierden. In het geval van de Polen werd dit gevoel nog versterkt door de bezetting van hun land door Rusland, Pruisen en Oostenrijk. Dat Chopins geboorteland Polen was, is duidelijk hoorbaar in veel van zijn composities. Zijn vriendin en levenspartner George Sand vertelde over hem dat hij meer Pools was dan de Polen zelf: Het hart van zijn volk slaat in zijn borstkas. Ik ken geen andere musicus die een groter patriot is dan Chopin. Hij is meer Pools dan elke Fransman ooit Frans is geweest, elke Italiaan Italiaans en elke Duitser Duits. Hij is een Pool en niets anders dan een Pool, en uit het vernietigde, bezette Polen komt zijn ziel tevoorschijn, en zijn muziek.