Het Hospitaal in

Ik meen dat eenieder die voor het eerst Azië bezoekt, ziek wordt op zijn debuutreus. Diarhee, bronchitis, griep, of een andere nare ziekte, omdat we toch niet aan dat klimaat en andere eergewoonten gewend zijn. Het gebruik van monddoekjes door de chinezen is niet zo vreemd, want ze zijn met heel veel en ze kuchen en spugen in het openbaar of het een nationale competitie betreft.
Na vijf dagen en nachten zwetend en zwaar kuchend en fluimen spugend, besluit ik toch maar een dokter te raadplegen. Het is weliswaar zondag, maar de spoed van het hospitaal werkt voortdurend.
Dat hospitaalbezoek was voor mij echt een cultuur shock. Alles loopt op informaticarolletjes. Ik krijg een magneetkaartje met mijn naam waarvoor ik 4 ¥ betaal. en krijg een afspraak bij de internist.  Nr. 59, we gaan naar de wachtzaal in het andere gebouw en mijn naam staat al in rode ledlichtjes op het bord tussen al die chinese tekens en getallen. Ik ben al gauw aan de beurt en bij de dokter zijn wel drie patienten die in de rij staan voor zijn advies. De dokter heeft een witte schort met elastiekjes om de polsen en extreem uitpuilende ogen. Hij kijkt niet eens op van zijn computerscherm. Yudun legt mijn symptomen uit. De dokter drukt een briefje af met een barcode,goed voor een bloedtest te doen. Bij ons moet dat nuchter gebeuren en in een medisch labo, We gaan weer naar de ontvangstruimte en scannen het biljet, betalen met WeChat 100 ¥ en kunnen ineens aan het loket nr. 3 bloed laten afnemen, de resultaten zijn over een uur klaar. Dan kunnen we weer bij de dokter langs.
Ik maak een grapje over de gele koorts, maar val van ellende een uur in slaap op de hotelkamer.
Drie uur. Weer naar het hospitaal, dit keer op een kapotte fiets.we gaan onmiddellijk naar de dokter. Maar daar staan nu reeds vijf mensen elkaar te verdringen. Ik ga buiten geduldig wachten op het bankje, en kijk rustig rond. Snuit mijn neus.
Op het papier met de uitslag van de bloedtest staat al vermeld: waarschijnlijk bronchitis.
De dokter bevestigt dit en schrijft mij medicatie voor. Ik mag niet op de tocht gaan staan en mag geen koffie drinken! Bizar!
In weer een ander gebouw is de farmacie ingericht zoals bij ons de kantoren van de post. Je betaalt eerst aan een automaat het vereiste bedrag en dan krijg je van de apothekersagent je waren ....