5.1. Tijgermug. Reisleidster Yasmin.

Hi, welkom. Ik ben Yasmin. Niet schrikken, ik heb opdracht om je veilig bij deze reis te begleiden. Hier is mijn ID-pasje. Yasmin tikte met haar wijsvinger op haar linkerschouder waar een kleine foto en een QR-code was te zien. De basis heeft me volledig gebriefd, ging ze zelfverzekerd voort, over jou en de bedoeling van deze expeditie. Ze is niet helemaal ongevaarlijk, dat weten we allebei. Ik ben je officiële reisleidster en de code gebied dat je je aan mijn instructies houdt, voor je eigen veiligheid. Zodra we in rustiger gebied komen, mag je gordel los. Voorlopig zitten we nog even vast in deze zetels, tot de computer ons het sein geeft... Onwillekeurig keek ik naar Yasmin en haar pakje. het leek wel een space-ship pak van star trek of planet alfa. Maar tegelijk ontdekte ik dat ik identiek gekleed was: crèmekleurig spandex shirt met korte mouw en wijde V-hals en een donkergrijze tights, alsof ik zo als balletdanser het podium op moest. Niet blootvoets maar met keurige sportieve muiltjes aan. Het was aangenaam warm in de hut, die leek op het interieur van een luxe-auto, brede ramen voor en zij, alleen het landschap dat voorbijzoefde was niet echt de autoweg met voor- en tegenliggers. We waren alleen opweg, maar op welke weg? Alleen maar groen, groen overal waar je kon kijken, gras en struiken en bomen, onder een mooie blauwe hemel, hier en daar een wolkje dat voorbijschoof. Yasmin zag hem om zich heen kijken en moest lachen. Laat me je uit de droom helpen, zei Yasmin. Wat je hier ziet is puur computeranimatie. Om je een rustig idee te geven, want in werkelijkheid is het pikdonker buiten en zie je eigenlijk niets. Als je wil kan je een andere animatie kiezen. Wil je liever de bergen en sneeuw? Of Woestijn bij nacht? Waar zijn we dan werkelijk? vroeg hij zich luidop af? Ik antwoord je zodadelijk... ik heb nu even al mijn aandacht nodig...