Tijgermug 1.4.

'Dr. Jeffrey Williams', stond in drukletters op de roestvrij stalen deur die toegang gaf tot zijn universitaire laboruimte. Een kaartlezer geflankeerd met rode en groene ledlampjes, bewaakten de toegang. Jeffrey - volledig in het wit gekleed, ingepakt zou beter uitgedrukt zijn, met haarkapje, monddoekje, latex handschoenen, witte kunststof schoenmuiltjes - was druk met tellen. Voor zijn doctoraat bestudeerde hij een muggensoort. Onder andere telde Jeffrey Williams dagelijks de muggen in de proefkast. 63. Hij fronste zijn wenkbrauwen, keek weer naar het papier met de notities waarop stond: 64. Hij begon overnieuw met een zucht, maar stopte wederom bij 63 tijgermuggen. Geen mug meer, geen mug minder. Hij besloot 64 op te schrijven, en hoopte morgen bij de telling, inderdaad de 64 tijgermugjes te mogen noteren. Het was laat, hij was moe en kon met deze zomerse temperaturen, zich niet meer zo goed concentreren, vond hij. Morgen is een nieuwe dag. Hij sloot de metalen deur, tikte zijn persoonlijke code in, en verliet zorgeloos het labo. Een heerlijke filet pure of een lamsgigot vanavond met een heerlijk glaasje bourgogne wijn zou hem best smaken. De zomer heeft nu zo eenmaal haar 'petites tentations' enfin verleidinkjes.